De zevenheuvelenloop is inmiddels voltooid en er is nog één loopje te gaan; de Warandeloop in Tilburg. Vlak voor het afgelopen weekend vertelde ik over mijn gekwakkel dit najaar. De vorm bleef maar uit. Is met de hoogtemeters van afgelopen weekend de weg naar boven weer ingeslagen? Ik vertel het je deze week in een nieuwe update in de #roadtomarathon.
Om even kort terug te komen op het gekwakkel; van de weken na de halve marathon van Amsterdam tot en met de zevenheuvelenloop heb ik niet zoals ik zou willen kunnen trainen. De ene verkoudheid volgde de andere al snel op en hier en daar waren de nachten ook onderbroken. Met een gebrek aan rust en de extra stress op het lichaam om de virussen af te weren, was er dus maar één optie: de rem erop en per dag kijken of het überhaupt zin had om te trainen. Meestal ging ik dan maar voor een makkelijk loopje en niet te lang. Zeker in de week naar de zevenheuvelenloop heb ik maar een paar kleine loopjes gedaan. Zo probeerde ik in ieder geval nog enigzins uitgerust aan de start te verschijnen.
Na een weekje zeer zuinig trainen voelde ik me zaterdag voor de zevenheuvelenloop best prima. Ik deed mijn gebruikelijke 30 minuten + een paar strides en die gingen verrassend goed. De benen voelden redelijk fris. Hiermee hield ik toch nog een goed gevoel over aan de race van de zondag. Met goede nachtrust moet dat wel lukken.
Alleen die goede nachtrust bleef uit. De nacht ervoor was ook al niet heel vloeiend en de zaterdagnacht was geen uitzondering. Ons zoontje krijgt weer tandjes door en laat zich een paar keer horen 's nachts. Met weer een onderbroken nacht slaap en een voelbare "strain" in het lijf heb ik dus maar de knop omgedraaid. Ik heb mijn carbon-schoenen thuis gelaten en ben gewoon lekker op mijn andere tempo-schoenen: de Saucony Endorphin Speed 3 naar Nijmegen afgereisd met hardloopvrienden.
Op het treinstation van mijn hometown Tilburg kwam ik mijn Collega Eric al tegen. Hij is ook een fanatiek hardloper en deed ook mee. Na een gezellig treinritje naar Nijmegen ging iedereen van de groep een beetje zijn eigen weg; er was namelijk een diversiteit in de snelheidsniveau's. Omdat Eric en ik in hetzelfde vak startten, hebben we samen een warming-up gedaan en zijn we richting het startvak vertrokken.
Bij de start namen we afscheid van elkaar; ik ging op een iets hoger tempo weg. Het tempo was voor de afstand wel wat voorzichtig voor mij; tussen de 4:10 en 4:15 minuten per kilometer. Dat voelde comfortabel, dus de eerste kilometers goed doorgekomen. Zo rond km 3 tot en met 6 waren eigenlijk de zwaarste. Er zat een klein stukje naar beneden tussenin, maar het liep vrijwel helemaal omhoog. Ik heb niet hard gepusht, maar wel een stabiele effort aangehouden om de hoogtemeters te pakken. Daarna bij het naar beneden lopen geprobeerd de effort vast te houden, om zo wat tijd weer te pakken. Wat ik met deze strategie merkte is dat ik een paar mensen weer voorbij liep die mij hadden ingehaald bij het omhoog lopen. Grappig ;-)
Tot en met kilometer 13 liep ik zelfs best comfortabel, maar daar merkte ik dat de scherpte er toch een beetje af was. Een klein beetje voermoeidheid sloop er toch in. Gelukkig liep het veel omlaag, dus kon ik met minder effort toch een beetje tempo aanhouden. Het laatste rechte stuk was ik zelfs in de war. Ik zag een bordje met 300 meter, dus ik dacht; ik moet nog wel even. Dat bordje was alleen voor de heenweg! Er waren uiteraard nog mensen de startlijn aan het passeren. Want niet veel later zag ik het bordje voor ons: 100 meter. Een eindsprintje zat er nog wel in, dus die heb ik ingezet om op de klok nog onder de 1:08:00 binnen te komen en dat lukte. Mijn netto-tijd was uiteindelijk 1:04:49, wat nog niet eens in mijn top 3 van snelste tijden op een afstand van 15km is. Niet dat ik de afstand specifiek heb gelopen, maar wel tijdens de Ten Miles en halve van Amsterdam uiteraard. Tijdens de halve van Amsterdam had ik de 15km gepasseerd op 1:02:23, dus wel een paar minuten ingeleverd.
Geen bijzonder resultaat dus, maar wel een gezellige dag gehad met hardloopvrienden! De dag mooi afgesloten met een drankje in het café.
De Warandeloop is komende zaterdag al. Na dit weekend ga ik dus marathonspecifieke training doen. Nu nog even lekker een weekje rustige (en relatief korte) loopjes doen. Wat opviel was dat ik maandag gelijk toch nog een lekker tempo kon houden met dezelfde effort als voorheen. Nu is dat niet gek; ik heb vaak de dag na een wedstrijd nog een beetje de "snelheid" in de benen. "Morgen zal het wel een stuk minder zijn" dacht ik.
En morgen was ook wel ietsje langzamer, maar verrassend genoeg nog wel goed! Ik kon weer een goed tempo houden met diezelfde effort en het voelde comfortabel. Er was ook helemaal geen sprake van stramme benen. De nacht ervoor heb ik ook ontzettend goed geslapen en zelfs mijn HRV was weer binnen het normale bereik die nacht. Dat betekent dat mijn lichaam de huidige belasting goed aan kan en niet onder (hogere) stress staat. Hopelijk is dit de weg omhoog ;-)
Hoe de Warandeloop is gegaan en of de weg omhoog wat langer is ingeslagen dan 2 dagen, dat vertel ik jullie graag volgende week. Voor nu: bedankt weer voor het lezen en tot de volgende #roadtomarathon!