De afgelopen weken is het wat stiller geweest op de kanalen. Ik had gewoonweg wat minder energie om er ook nog eens bij te bloggen of socials bij te houden. De piekfase is met tijden echt wel taai geweest. Ik ben echt wel wat omvang gewend, want op de fiets maakte ik wel weken van 10-16 uur. Toch heb ik me daar (bijna) nooit zo moe gevoeld als in de piekfase van de hardlooptrainingen, terwijl ik daar hoogstens ruim 9 uur heb gemaakt. Er zijn eigenlijk 2 elementen die mijn piekfase "uitdagend" maakten:
Met regelmaat stond er in het weekend een lange duurloop op de planning. De weekenden wisselden af met een rustige langere duurloop, of een lange duurloop met een groot blok marathontempo. De lange lange duurlopen waren dan ook boven de 30km en ik had natuurlijk met mijn eigenwijze koppie bedacht dat de laatste loop van 32km ook net zo goed 35km kon worden. En eigenlijk ging dat heel goed! Deze 35km deed ik in de een-na-laatste week voor de taperperiode. De loop op zichzelf was mooi. Ik had er een mooie ronde voor uitgestippeld en ik kon net om de bui van de dag heen lopen en de benen waren in orde. Toch werd het uiteindelijk een mentaal taaie loop. De laatste 10km waren tegen de wind in. Maar niet zomaar een wind; het was windkracht 5. Het is een beetje kenmerkend voor dit voorjaar... Veel regen en veel harde wind. Het was uiteindelijk ook een goede mentale training, waarin ik vooral probeerde de stemmetjes in m'n hoofd uit te schakelen en gewoon op het lopen te focussen. Toen ik thuis kwam had ik wel honger! En na het eten heb ik even de beentjes omhoog gehouden
De laatste lange duurloop van 35km
Ook de "quality sessions" (sessies met tempoblokken) waren pittig. Met name de trainingen waarin zowel threshold, interval en repetitions voorkwamen. Was je al redelijk moe van de 3x2km threshold? Hier heb je 4x400m op intervaltempo. Heb je al genoeg gehad? Nee? Oke, hier heb je nog 4x200m op repetitiontempo (nóg sneller). Deze sessie had ik overigens ook nog in een variant met 3x2km, 5x400m en 6x200m. Alsog het nog niet voldoende was.
Voorbeeld van een quality session
Ik merkte dat mijn hart en zenuwstelsel goed herstelden van de trainingen, maar zo langzamherhand voelde ik dat mijn benen steeds minder "wilden". Dat was ook goed te voelen als ik even het massagepistool erop zette. Lactaat was vrijwel standaard aanwezig in de benen in die laatste weken. Nét voor het einde van de piekperiode voelde ik de vermoeidheid ook in het lijf sluipen. De rusthartslag en stressfactoren waren nog steeds in orde, maar het lopen zelf ging wat stroever. De eerste kilometers voelden vaak stroperig, de tempo's raakte ik net niet, of het kostte nét iets meer moeite om ze te halen. Toen de laatste serieuze thresholdtraining was afgerond was ik ook erg blij. Het harde werk zit erop! Nu kan de intensiteit omlaag en kan ik langzaam uitkijken naar de marathon.
Omdat je tijdens de marathon natuurlijk niets nieuws wil proberen, heb ik tijdens mijn secundaire wedstrijd (die dus ondergeschikt is aan het hoofddoel) mijn outfit en marathonschoenen uitgeprobeerd. De secundaire wedstrijd was uiteindelijk de Stevensloop in Nijmegen, wat een halve marathon was.
Wat heb ik dan allemaal nieuw gekocht? Nou met name nieuwe schoenen. De schoenen die ik droeg tijdens de halve marathon van Amsterdam (Saucony Endorphin Pro 3) zijn zeker prima, maar wel wat krap bij de tenen. Vooral bij een lange marathontraining merkte ik dit op het einde. Om het zekere voor het onzekere te nemen heb ik schoenen gekocht met wat meer ruimte bij de tenen; de ASICS MetaSpeed Sky Paris. En wat een plaatjes zijn dat. Ze liepen tijdens de Stevensloop ook heerlijk.
Verder heb ik een short gekocht die voldoende zakken heeft om 6 gelletjes mee te nemen tijdens de marathon. Ook deze is van ASICS. En omdat ik het natuurlijk niet kan maken om met alles ASICS rond te lopen op mijn singlet na, heb ik die ook maar gelijk een nieuwe gekocht!
Over de simulatie zelf kan ik kort zijn; dat ging gewoon geheel volgens plan en de schoenen liepen goed! Het tempo was ook goed te hanteren, dus heb ik ervoor gekozen op het einde iets te versnellen. Dit was uiteindelijk nog best pittig, want in de laatste kilometer van de race ging het behoorlijk omhoog. Ik heb daar veel mensen kapot zien gaan en mijn finishfoto is dus iets minder triomfantelijk dan ik had gehoopt. Maar goed: de outfit voor de marathon staat dus vast. Check!
De finishfoto van de Stevensloop